Tudalen:Hanes dechreuad a chynydd y Methodistiaid Calfinaidd yn Ngwrecsam.djvu/24

Pa fath ryfeddu'r iachawdwriaeth bur,
A drefnodd Tri yn Un, sydd yn y nef,
Gan dorf rifedi gwlith y wawr?
Arfaethwyd hon cyn creu y byd,
I fod yn syndod dynion, ac angylion nef—
I ryw syn ryfeddu'r grâs oedd yn y Duwdod mawr,
Yn rhoi ei Fab i wisgo cnawd yn mru y wyryf Mair,
A'i eni yn Bethlehem d'lawd, a marw ar Galfari.
Ffarwel, addfwynaf Jones, nis gwelaf mwy
Mo'ch gwedd, ni chlywaf mwy mo'ch llais
Yn blaenori'r gân o dan y pulpud bach.
Af i ryw ddirgel fan, yn mhell o olwg dyn,
A galaraf yno wrthyf fy hun,
Tywalltaf hefyd ddagrau yn llif,
Mewn hiraeth am fy nghyfaill pur.

Ffyddlonaf Jones, aeth o'r anialwch maith,
A'r 'stormydd oll i gyd:
Aeth adref i'w wlad ei hun;
Darfu yna gario'r groes; darfu du gymmylog nos,
Darfu ocheneidiau trist; darfu galar a phob gwae;
'Does yna ddim ond llawenhau
Yn ngwydd yr addfwyn Oen.

Gorphwysed eich marwol ran yn ngwely'r bedd,
Yn ochr eich priod gynt, "Un o fil,"
Cyd-ostyngedig oedd â'r isel rai,
Hi garai'r saint i gyd â chariad pur:
Cysgwch yna dawel hûn, yn ystafell ddystaw'r bedd,
Yn ngraean Maelor deg,
Yn mhell o dwrf terfysglyd fyd.
Chwi ddowch i fyny pan ddel cri yr Angel cryf,
Ac udgorn Duw: rhydd floedd o uchder nen i'r llawr I ddeffro meirw byd.
Ac yna daw torf ddirif,
Mil amlach nac yw'r tywod mân ar lan y môr;
Hwy ddônt i'r lan. Dônt yn aneirif lu,
Holl epil Adda i gyd—a fu, y sydd, a ddaw;
Llwyth, iaith, pobl a chenedl