Tudalen:Hanes dechreuad a chynydd y Methodistiaid Calfinaidd yn Ngwrecsam.djvu/23

Mor wag ac mor siomedig yw,
Pob peth o dan y nefoedd, ond fy Nuw.

A oedd raid marw Jones,
Marw Jones, ffyddlonaf ddyn?
Och angau du, Och elyn dynolryw,
Pa'm nad aethost i'r goedwig fawr,
I blith torf o annuwiolion byd,—
Rhai diddefnydd a diles, a thori myrdd
O'r rhain i lawr, a gadael Jones,
Ffyddlonaf Jones, i aros yn y byd?
Toraist, do, angau taerddrwg, nid rhyw gangen wywedig, wag,
Ond colofn o naddiad Naf.
Addurnwyd ef yn hardd â grâs y nef.
Nid rhyw ddadleuwr gwag ar byngciau dileshäd oedd efe,
Nid rhyw ymrysonwr cyndyn; cyndyn; gwag;
Am gael ei bwnge i ben;
Ond ffyddlon oedd yn ngwaith ei Dduw.

O ddedwydd Jones! aeth i'r baradwys fry,
I blith torf o ddedwydd rai,
I blith cymdeithas llawer gwell na'r rhai
Sydd yma yn y byd;
Aeth yn goncwerwr llawn o'r maes;
Aeth, a'r goron ar ei ben.

Ffarwel Jones, darfu yma enwau'r byd—
Enwau tad, a phlant, a phriod,
A pherthynasau cnawdol byd:
'Does yna ddim ond canu a chanmawl Iesu mwy,
A hoeliwyd ar y bryn, a drywanwyd ar y groes.
Rhedodd dwfr a gwaed yn bur o'i ystlys,
I olchi aflan rai.
O ddedwydd nefolaidd gôr!
Pa fath fwynhâd sydd i'w ganmol ef,
Gynt a wisgwyd mewn cadachau ?
Pa fath ganiadau yna sydd,
Gan luoedd maith y nef
Seintiau ac angylion pur, yn dorf ddirif o flaen yr orsedd lân,
Yn seinio anthem bur o fawl i'r Oen?