Ond yna wyneb yn wyneb
Y gweli ef megys ag y mae.
Y nesaf y cyfeiria ato ydyw Dafydd Morris; tan weinidogaeth yr hwn ni dybiem yr argyhoeddwyd ac y dychwelwyd ef, oblegid yn nyfnder ei alar efe a'i geilw ef yn 'dad.' Mae yn dechreu ar hwn eto gyda'r un dull o gwestiyna yn gyffrous â chyda'r lleill.
P'le mae Morris ddoniol ddyn, o fawr arddeliad Nef?
'Fy nhad' y galwaf ef.
Cofia'r fan, a chofia'r ardal,
Cofiaf hefyd am y dydd
Y clywais gyntaf sain dy eiriau di—
Geiriau gwresog, grymus, miniog,
Udgorn seiniai, llymion saethau,
Swn taranau, min cleddyfau ae'nt i mi—
Geiriau nerthol, pwysig, effro,
O arddeliad Nef ei hun.
Nid hir areithiau llyfnion, hardd,
(Nid anhardd chwaith,) o gerfiad dynol ddawn—
Nid rhes o ryw drefniadau gwych,
Na llu o eiriau fferllyd meirw,
Mor oer â'r eira mân,
Ond gwir arfau nerthol Duw
Yn bwrw cestyll i'r llawr.
Ffarwel, Dafydd! darfu'th groesau,
Darfu amser o ryfela:
Darfu'th boen, a darfu'th ofid,
Darfu'th lafur oll i gyd:
Sychwyd ymaith dy holl ddagrau,
Nid rhaid galaru mwy:
Wyt heddyw yn iach ar ben dy daith,
Yn seinio'r anthem, yn mhlith y dyrfa faith,
Sydd yna ar Seion fryn.
Ffarwel, Dafydd! darfu'th yrfa,
Darfu dyddiau 'th orthrymderau;
Ti ei'st adref i dir y gwynfyd,
Byth i wisgo coron bywyd.
