Mae'n awchus—eto'n rhusaw;—
Mae'n ddyrys, rhwng brys a braw.
Am y ddôr yn agoryd
Edrych, mewn hirnych, o hyd.
Daniel a Belsassar.
Ac o'r diwedd dacw'r dewin—yn dyfod
I'r ystafell iesin.
Eir ag ef, rhwng byrddau'r gwin,
Yn llon ger bron y brenin.
Yna Belsassar, yn wâr ei eiriau,
Drwy ofn a hyder, rhy' ofyniadau,—
"A wyt ti Ddaniel, hynod dy ddoniau,
O glud Gaersalem, glodgar ei seiliau?
I ti y cyfranwyd tecaf riniau
Hwnt a ddaw oddiwrth y santaidd Dduwiau,
I ddwyn dyfnion ddirgelion i'r golau,
Deall arwyddiou o dywyll raddau.
Acw, yn ellain, mae rhwng y canhwyllau,
Ryw law uthr hynod, a fflur lythrennau,
Na cheir drwy Fabel, na'i chaerau—hyfryd,
Wr i agoryd ystyr y geiriau.
"Os gelli di eu deall,
A'u heglurhau yn glaer oll,
Cei fawl, o urddasawl ddull,
A pharch yn agos a phell.
Cei wisgo'r porffor perffaith,
A diwyg o geindeg waith;
Am dy wddf, yn em i'w dwyn,
Y rhoir gwiwder aur—gadwyn;
Yng nghlau ragorfreintiau'r fro
Yn drydydd ti gei droedio."
