Y dehongliad.
Yna Daniel yn dyner—a etyb,
Eto'n llawn gwrolder,—
"Aur rhudd i eraill rhodder,
I ti boed d'anrhegion têr.
"Eto'r ysgrifen a ddarllennaf
I'r brenin, a'i rhin a olrheiniaf.
Yn awr, O lyw! clyw lais claf—y fflamlaw
Yn dygnawl eiliaw dy gnul olaf.
"Awdwr y nefoedd, daear, a neifion,
Ynad yr anwir, a thad yr union;
Y Duw MAWR, ac i eilunod meirwon
Ni rydd ei hygaraf urdd a'i goron:
Gan ddial ar ei âlon—a rhoi hedd,
Drwy hynawsedd, i ei druain weision.
"Y Duw a roes i dy dâd
Oruch mawr, a chymeriad;
Gallu odiaeth, rhwysg llydan,
A chlôd dros y byd achlân;
Y Duw'r hwn y meiddiaist di
Y nos hon ei lysenwi,
A halogi LLESTRI llâd
Ei ddilys Dŷ Addoliad;
"Ow! ac yfed, â halawg wefus,—win
O honynt yn wawdus;
A'i herio ef yn ddi rus,
Drwy'i annog yn druenus;
"Rhoddi hoewfri i dduwiau hyfreg,
O arian, ac aur, pren, neu garreg;
A gwawdio gallu gwiwdeg—Duw Seion,
A'i enw tirion, â phob gwatwareg.
