Ond pwy ymhlith y fintai oedd debyg i ein John?
Mor bwyntus a golygus, a'i wyneb lliwgar llon;
Pawb oedd yn llawenychu o'i weled yn y fan,
I addurno eu gorymdaith o'r Goron draw i'r Llan.
Yn awr ânt tua'r eglwys yn gyfres hirfaith hardd,
Gan sain y côr yn chwareu holl anian drwyddi chwardd;
Mor seirian yw'r banerau, yn chwywio'n ol a blaen!
Mor wychion a disgleirwiw, na welir arnynt staen.
'Rol gorffen y gwasanaeth, a phregeth gymwys iawn,
I'r Goron deuant eilwaith, i wledd ac arlwy lawn,
A'r gadair a gymerir gan Scwier mwyn y Plas,
Lle'n hir bu Jane yn forwyn, le'n awr mae John yn was.
Alaw —"Bryniau'r Werddon."
Mae'r bwrdd fel pe yn griddfan dan y dysgleidiau dwys,
O bob rhyw luniaeth blasus, a roddir arno'n bwys,
A phawb mewn chwant awyddus, sy'n disgwyl am y wys,
I gael diwallu'u hangen â seigiau'n ol eu blys.
O'r diwedd wele'r alwad, "Mae'r ciniaw ar y bwrdd;"
I drin y ffyrch a'r cyllyll yr hyrddiant oll i ffwrdd
A pawb am wneyd cyfiawnder â'r arlwy fawr ei maint,
Rhag ofn am flwyddyn eto na chaent gyffelyb fraint.
