Yr annedd fawr a lenwir, er maint ei lled a'i hyd,
A'r Scwier yn y gadair yn gym wynasau i gyd,
Yn torri bwyd a helpio y gwestwyr mawr eu chwant,
Mor addfwyn a charedig a phe baent iddo'n blant.
Ond o iawn ddefod weddus mae Rector mwyn y llan
Yn galw ar y dyrfa i godi yn y fan
I erfyn rhad a bendith cyfrannwr pob rhyw ddawn
A'r Hwn i rai anheilwng sy'n rhoddi'n helaeth iawn.
Mae'r cylla wedi ei awchu â hir ddisgwyliad maith,
A phawb yn awr sy'n ymchwel o ddifrif at y gwaith
O ysgafnhau'r dysgleidiau, ar ol cael temtio'u bryd,
A sawyr peraroglus eu hangerdd dengar c'yd.
Mae rhai â "Sion yr heidden" yn dal cyfeillach rydd.
A'r lleill â diod Adda yn torri syched sydd,
A'n John, yn ol ei ddefod. yn dal at ddiod ddwr,
Hyd yma dros Ddirwestiaeth nid oedd rhagorach gwr.
Mae swn y ffyrch a'r cyllill ar fyr yn dod yn fud,
Ac arwydd digonoldeb yngwedd y gwyr i gyd,
Ac eilwaith y cyfodant i ddiolch yn ddi wad,
I Dduw am eu diwallu â'i drugareddau rhad.
