4
Y PORTH CYFYNG
EDRYCHODD Bonnard ar y dorau trwchus yn ofalus, ond amlwg oedd nad hawdd fyddai myned i mewn trwyddynt i'r tŷ. Yr oedd clo a barrau cedyrn rhydlyd wedi eu sicrhau oddi mewn, a'r rheini heb eu hagor ers llawer dydd, fel y gellid yn hawdd weled. Wedi methu wrth y drws, acthant at yr esgynfa a redai gydag ochr y tŷ, ac edrych ar y ddwy ffenestr. Ond nid oedd yn bosibl eu hagor; yr oedd caeadau cryfion wedi eu sicrhau oddi mewn. Drylliasant y gwydr, ond ni allent gyda'i gilydd fannu dim ar gryfder y caeadau.
Gadawsant y ffenestri, a cherdded o gylch y tŷ yn araf, i chwilio am bob agorfa, a phob lle manteisiol i fynd i mewn; ond ni allent agor yr un o'r drysau na'r ffenestri ar y llawr.
"Mi allwn-i ddringo hyd yr eiddew, a chyrraedd ffenest ar y llawr uwchben," awgrymodd Bonnard. Ond ysgydwodd Morgan ei ben.
"Mae hynny'n beth peryglus, Ivor. Peidiwch â thrio; dydi-o ddim yn werth ichi beryglu ych gwddw i drio mynd i mewn i hen ogo llygod fel yna. Mi allai'r eiddew ych gollwng, ag i chithau syrthio ar ych pen; a hyd yn oed petasech-chi'n cyrraedd y ffenest, efallai i bod-hi wedi'i chau fel y rhai isa."
"Eitha gwir, Gwynn, ond rydw-i wedi penderfynu mynd i mewn i'r hen dŷ yma rywdro."
