Y DDWY YNYS
YR oedd y rabbi Hillel yn sefyll ar lan llyn Galilea gyda'i hoff ddisgybl Ben Ami. Yn y gwanwyn oedd hynny, ac yr oedd awel bêr yn anadlu dros ddyffryn Jezreel, ac arogl mil o flodau ar ei hadenydd. Yr oedd cwch pysgota'n sefyll ger y lan, a'i hwyliau gwynion yn eglur, oherwydd fod y dwfr o las tyner tu ôl iddo, a lliw gwyrdd gwan hyfryd ar fynyddoedd Decapolis yr ochr draw.
"Fy mab," ebe rabbi Hillel, wrth weld Ben Ami'n edrych yn synllyd ar y dwfr, "beth sydd yn dy feddwl? A wyt ti'n myfyrio ar y gyfraith?" "Meddwl yr oeddwn, fy athraw," ebe yntau, "am ryw long a dwy ynys y clywais ystori am danynt. Daeth y llong acw a'r dwfr â hwy i'm meddwl." "Pa ystori yw honno?"
"Fel hyn yr adroddwyd hi i mi gan hen Lefiad. Ryw dro yr oedd hen fasnachwr cyfoethog yn byw ar fin y môr. Yr oedd ganddo gaethwas hynod am ei ffyddlondeb; ond ni chai roddi ei ryddid iddo, yn ôl cyfraith y wlad honno. A thybiodd, pan fyddai efe farw, y gwerthid ef yn y farchnad i ryw feistr creulawn uchaf ei geiniog. Dywedodd wrth y gwas,—
"Nid oes gennyf fawr o amser i fyw eto. Rhaid i ti ymadael o'r wlad hon. Mi rof long i ti, a'i llond o nwyddau marsiandiaeth. Dos dithau yn y llong o wlad i wlad gwerth yr eiddo lle bo ddrutaf, a chasgl gyfoeth.'
"Aeth y gwas i'r llong, a hwyliodd ymaith i'r môr mawr. Wedi hwylio llawer o ddyddiau ar dywydd braf, daeth ystorm fawr. Gyrrwyd y llong at
