3 Ti faddeuaist fil o feiau
I'r pechadur gwaetha'i ryw;
Arglwydd, maddau eto i minnau—
Ar faddeuant 'r wyf yn byw:
D'unig haeddiant
Yw 'ngorfoledd i a'm grym.
William Williams, Pantycelyn
186[1] Rhinweddau Enw Iesu
87.87. 47.
1 NID oes pleser, nid oes tegan,
Nid oes enw mewn un man,
Er ei fri a'i holl ogoniant,
Fyth a lesia i'm henaid gwan,
Ond fy Iesu:
Ef ei Hunan yw fy Nuw.
2 Mae deng myrddiwn o rinweddau
Dwyfol yn ei enw pur;
Yn ei wedd mae tegwch ragor
Nag a welodd môr na thir,
A'i gyffelyb
Chwaith ni welodd nef y nef.
3 Mae E'n maddau beiau mawrion,
Mae E'n caru yn ddi-drai,
A lle caro, mae ei gariad
Yn dragwyddol yn parhau:
Nid oes terfyn
Ar ei 'mynedd, ar ei ras.
4 Ynddo mae afonydd mawrion
O ffyddlondeb ac o hedd;
Er fy mwyn dioddefodd angau,
A gorweddodd yn y bedd,
Fel y gallwn
Fynd i mewn i'r ddinas bur.
William Williams, Pantycelyn
- ↑ Emyn rhif 186, Llyfr Emynau y Methodistiaid Calfinaidd a Wesleaidd 1930