VI. RHUTHR Y TRWYNGORN
YR ydym ar gyfer glannau'r Zambesi, yn Affrig. Y Trwyngorn (rhinoceros) yw dychryn mwyaf y glannau poethion hyn. Cofier, er ei hagred, y medr y trwyngormn redeg yn gyflym iawn, a'i fod yn greulon yn ei ddig. Cofier hefyd fod ei groen mor dew fel nas gellir ei saethu â gynnau cyffredin,—â'r fwlet yn wastad fel ceiniog ar ei groen.
Saethwyd un aruthrol gan Corporal Johnson. Cyn i'r anghenfil ddal yr un o'i weision duon, anfonodd y Corporal fwled i'w ysgyfaint, a syrthiodd y creadur anferth i lawr.
Mesurai bymtheg troedfedd o'i drwyn i flaen ei gynffon, yr oedd ei galon yn ddeuddeg pwys, esgyrn ei ben tua phedwar ugain pwys, ac yr oedd. yr holl bwystfil tua thunnell a chwarter.
Anodd iawn yw dianc rhagddo os na fydd coeden ynagos. Teifl y brodorion eu beichiau, a cheisiant ddianc trwy'r tyfìant,—gan gofio am y trwyn a'r corn perygl sydd yn cyflymu ar eu holau. Y mae yn rhaid iddynt ymwasgaru,—a rhedeg i bob cyfeiriad. Yna cyll yr anghenfìl beth amser i wneud ei feddwl i fyny ar ol pwy yr a; ac erbyn hynny bydd y dynion wedi medru ymguddio yn rhywle,—dan y gwellt hir, neu at eu gyddfau mewn cors. Ond os deil y trwyngorn ei olwg ar ryw un dyn, y mae'n sicr o hwnnw. Daliodd was i gyfaill i mi; corniodd ef i farwolaeth, a mathrodd ei gorff yn y gors.
Diolchwch, Nest, na raid i chwi redeg o flaen 'Trwyngorn.
