Dyma Llewelyn Parri, druan, wedi troi'n feddwyn cyson a chyhoeddus! Parhäodd i anrhegu pob un a ddeuai i'r un dafarn âg ef, â diod, a rhoddi swperi i'w gyfeillion mwyaf cydnabyddus, am rai wythnosau, nes y gwelodd fod ei bwrs yn gwagâu'n ddychrynllyd, ac y gwelodd ei filiau'n rhy drymion i'w talu'n rhwydd.
Un bore, pan yn sobrach nag arferol, daeth i ganfod ddarfod iddo fforffetio gwerth canoedd o bunau, trwy fetio, gamblo, tretio, colli, a MEDDWI; ac yr oedd y rhai ag y bu iddo chwareu mor hwylus i'w dwylaw, yn awr yn barod i sythio arno am yr hyn oedd ddyledus iddynt.
Agorodd hyny dipyn ar ei lygaid. Gwelodd fod yn rhaid iddo werthu rhai o'r pethau gwerthfawr a adawodd ei dad a'i fam iddo, tuag at glirio ei hun yn anrhydeddus. Pwysodd hyn gymaint ar ei feddwl, a gwnaeth iddo deimlo'r fath gywilydd, nes y penderfynodd adael y wlad, a myned i Lundain.
Ah! gwyn fyd na fuasai rhywbeth yn gallu ei rwystro i fyned yno yn anad un man!—na fuasai rhywun i ddangos iddo fel y bu i gynnifer o Gymry wneyd drylliad tragywyddol o'u henw da, o'u harian, iechyd, a'u bywyd tymhorol ac ysbrydol, yn nerth hudoliaethau Llundain!
Yr oedd moesau diwylliedig, ymwisgiad boneddigaidd, prydferthwch naturiol, dysgeidiaeth campus, ac, uwchlaw pob dim—ffortiwn helaeth Llewelyn Parri, yn ddigon o drwydded iddo i gael ymgymysgu yn y cylchoedd mwyaf respectable ag y gallai Cymro o'r wlad—canys felly y'i hystyrid yno—ei ddysgwyl na 'i ddymuno.
Gwarchod pawb! yr oedd cael ei ystyried gan Gymry a Saeson Llundain yn foneddwr yn ysgolhaig uchel—yn gydymaith dyddan, ac yn hardd o berson—yn fwy na digon gyda chynhorthwy'r gwirod yr oedd yn ei lyncu'n barhaus, i droi ei ymenydd. Aeth y nesaf peth i fod yn wallgof. Meddwai bob dydd, nes yr aeth yn raddol, i golli cwmni bob dyn ag oedd ganddo ofal am ei gymeriad, ac heb neb i ymgyfeillachu a hwynt ond rhai mor benchwiban ag ef ei hun.
Cafodd flas ar fyned i'r theatres. Lleoedd melldigedig yw y rhan fwyaf o'r rhai hyny. Profodd y theatre i fod yn felldith i Lewelyn beth bynag. Ac fe fuasai'n ymwaredu rhag myned yn agos yno, oni ba'i ei fod yn feddw.
Un noson, fe aeth i wrandaw ar fenyw o'r enwogrwydd uchaf, yn chwareu dernyn tra phoblogaidd. Yr oedd y chwareuyddes y pryd hwnw yn anterth ei gogoniant—yn ieuanc, brydferth, gyda pherson hardd, llais o'r fath oreu,
