"Ha, forwyn," ebe Peredur, "pa le mae yr ymherodres?"
"Yn wir, nis gweli di hi yn awr, oni fydd i ti ladd yr ormes sydd yn y fforest acw."
"Pa ryw ormes yw honno?"
"Carw sydd yno, a chyn ebrwydd yw a'r
aderyn cyntaf, ac un corn sydd yn ei dalcen,
cyhyd a choes gwaew, a chyn flaen—llymed
yw a'r dim blaen—llymaf. A thorri a wna
_(IA_mabinogionolyfrc00edwa)_(page_70_crop).jpg)
frig y coed goreu yn y fforest; a
lladd pob anifail ynddi a gyffyrddo âg ef; ac er na laddo
hwy, marw fyddant o newyn. A
gwaeth na hynny, dyfod a wna
beunydd ac yfed y pysgod—lyn yn ddiod,
gan adael y pysgod yn noeth; a meirw a
wna y rhan fwyaf o honynt cyn y del dwfr
iddo drachefn."
"Ha, forwyn," ebe Peredur, "a ddeui di i ddangos yr anifail hwnnw i mi?"
"Na ddeuaf,—ni feiddiodd dyn fyned i'r fforest er ys blwyddyn. Mae yna gi bach i'r ymherodres, a hwnnw a gyfyd y carw, ac a ddaw âg ef atat ti; a'r carw a'th gyrch di."
Y ci bach a aeth yn arweinydd i Beredur, ac a gyfododd y carw, a daeth tua'r lle yr oedd Peredur ac ef. A'r carw a gyrchodd Peredur, ac yntau a adawodd iddo fyned heibio, gan daraw ei ben oddi arno â cleddyf. A phan ydoedd yn edrych ar ben y carw, ef a welai farchoges yn dyfod tuag ato, ac yn cymeryd y ci bach yn llawes ei chot, a'i ben rhyngddo a'r corff, a thorch o rudd—aur a oedd am ei wddf.
"Ha, unben," ebe hi, "anfoesgar y gwnaethost,—lladd y tlws tecaf a oedd yn fy nghyfoeth."
