"Ni ffodd yr Ymherawdwr Arthur erioed,
a phe clywid di yn siarad felly, gŵr trist
fyddet. Ond y marchog a weli acw, Cai yw
hwnnw. Tecaf dyn a farchoga yn llys
Arthur yw Cai. A'r gwr ar ymyl
y llu sydd yn brysio yn ol i
edrych ar Cai yn marchogaeth,
a'r gŵr yn y canol sydd yn ffoi
i'r ymyl rhag ei frifo gan y
march. A hynny yw ystyr y cynnwrf yn y
llu."
Ar hynny clywent alw ar Gadwr, Iarll Cernyw. Wele yntau yn dyfod a chleddyf Arthur yn ei law. A llun dwy sarff ar y cleddyf o aur, a phan dynnid y cleddyf o'i wain, fel dwy fllam o dân a welid o eneuau y seirff, ac mor ddychrynllyd oedd fel nid hawdd fai i neb edrych arno. Ar hynny wele y llu yn arafu, a'r cynnwrf yn peidio. Ac aeth yr iarll i'w babell.
"Iddog," ebe Rhonabwy, "pwy oedd y gŵr ddygai gleddyf Arthur?"
"Cadwr, Iarll Cernyw, y gŵr raid wisgo ei arfau am y brenin yn nydd cad ac ymladd."
Ac ar hynny clywent alw ar Eirynwych
Amheibyn, gwas Arthur. Gŵr garwgoch
anhygar, a barf goch o flew sythion iddo.
Wele yntau yn dyfod ar farch coch mawr,
a'i fwng wedi ei rannu o bob tu i'w wddf, a
swmer mawr tlws ganddo. A disgyn a wnaeth y gwas coch mawr ger
bron Arthur, a thynnu cadair aur
o'r swmer a llen o bali caerog.
A thaenu y llen a wnaeth ger
bron Arthur, ac afal rhuddaur
oedd wrth bob congl iddi, a gosododd y