galon pan ddaeth i gredu mai nid â chig a gwaed yr oedd yn ymwneud.
Naturiol oedd i'r hanes ddatblygu a thyfu o'i ail-adrodd gan yr arwr ei hun. Y mae ar gofnodiad mai ar ei orau glas yr ymataliodd hen ŵr byddar y Parciau heb chwerthin dros y tŷ pan oedd y siryf yn mynd drwy'r stori am y drydedd waith. Da oedd i'r hen ŵr fod yr yswain a'r siryf erbyn hynny bron wedi anghofio'r cwbl amdano.
"Yr oeddwn i'n sefyll fel hyn, welwch chwi,"—meddai'r adroddwr, gan sefyll ar ganol y llawr mewn dull dramatig," yn disgwyl y llanc yn ôl, pan glywais sŵn fel rhuad rhyw anghenfil rheibus. Yr oedd y lle'n dywyll fel y fagddu, ac ni wyddwn o ble y deuai'r sŵn. Ymbaratois i'm hamddiffyn fy hun—ond ni wyddwn ar ba law i droi. Cryfhaodd y sŵn, a daeth yn nes. Ni allaf ei ddisgrifio'n addas. Yr oedd fel rhuad cant o fwystfilod arswydus yn rhuthro ar ôl eu hysglyfaeth. Llanwyd y lle â rhyw arogl annisgrifiadwy. Teimlais ar fy nhalcen anadl anghynnes yr ellyll, pa beth bynnag ydoedd. Yr oedd yn rhy dywyll imi weld mewn dull naturiol, ond mi gredaf byth bod yno ryw olau brwmstanaidd a barodd imi weled am eiliad enau anferth yn agor i'm llyncu. Ac yna. . . ." Yn y fan hon llefarai'r distawrwydd—"Wel, fel y dywedais o'r blaen, yn y llyn y'm cefais fy hun."
Rhyfedd iawn!" meddai Morys, am y degfed tro. Credu yr oedd y siryf y byddai rhyw aflwydd yn rhwym o'i orddiwes oherwydd y rhan a gymerasai ef yn yr ymgyrch yn erbyn ysbrydion" yr ogof, pwy bynnag oedd y rhai hynny. Dyna a bwysai ar ei feddwl. Dyna a'i gwnâi mor ddigalon fel nad oedd modd ei gysuro. "Ni welais i erioed ddaioni o ymyrryd â phethau fel hyn," meddai yn brudd ac ofnus. "Mae rhywbeth yn rhwym o ddigwydd; cewch chwi weld!" ychwanegodd yn alarus.
"Na choelia i fawr!" Gwnaeth Morys ei orau i geisio codi ei galon. "Bûm innau mewn ysgarmes
