"Ie. Siôn Ifan ofynnodd i mi a wnawn i, os gwelwn i di, ddweud wrthyt yr hoffai dy weld pan fydd gennyt gyfle. Heno, os gelli. Mae heb dy weld ers llawer o ddyddiau, medda' fo."
Nid oedd ar Wil awydd cadw Nanni'n hwy nag y dymunai hi, ac yr oedd hithau yn fwy na pharod i fynd i'w ffordd. Wedi rhyw air neu ddau dibwys ymhellach cychwynnodd. Nid oedd wiw meddwl am gymryd cyfeiriad yn y byd ond y llwybr heibio pen gogleddol y llyn, a arweiniai tua Chymunod. Ofnai y byddai llygad drwgdybus Wil arni, ac er cymaint oedd ei hawydd am redeg yn syth i'r parciau i rybuddio Madam Wen, barnodd mai cynllun arall a fyddai'r diogelaf. Ni welodd hi goed Cymunod erioed mor bell o'r llyn ag y mynnent ymddangos y diwrnod hwnnw, a phan oedd allan o olwg y parciau rhedodd tra daliodd ei nerth.
Yr oedd pall yn ei hanadl pan ddaeth o hyd i'w meistr, a heb air o esgus am aros o'i lle am ddyddiau heb unrhyw eglurhad, gofynnodd yn gyffrous, "A fedrwch—chwi—ddyfod i'r parciau—y munud yma?" "Beth sy'n bod?" gofynnodd yntau'n fyr wrth weld ei chyffro.
Yr oedd cymaint i'w egluro petai'n dechrau gwneud hynny! Y ffordd unionaf oedd dywedyd bod Madam Wen mewn perygl, a dywedyd mai Robin y Pandy a Wil oedd yn ei bygwth.
"Dau o'r fintai â'u llaw yn erbyn eu meistres? gofynnodd yntau, ac ni chymerai hanner digon o sylw i foddio Nanni.
"Dau lofrudd â'u bryd ar fwy o ddrwg," meddai hithau, a'i hamynedd yn fyr. Hwy oedd y ddau a laddodd y teithiwr hwnnw ar y llaerad."
Cyffrôdd yntau wrth glywed hynny. "A wyddai Madam Wen am yr ysgelerder hwnnw?"
Siôn Ifan a hithau a ddaliodd y ddau, ac ni fu Madam Wen byth yr un un er y noson honno. A dyna oedd achos gwaeledd Siôn Ifan."
