Tudalen:Myfyrdod mewn mynwent - ar fesur a elwir Diniweidrwydd (IA wg35-2-1589).pdf/10

Ond O, am gyfaill uwchlaw ereill,
Pan gollo y llaill y gallu o'u llaw!
Y Cyfaill gorau yn mhob cystuddiau;
Hwn trwy angau'n ddiau a ddaw.

28 Dyna garreg—o dani y gorwedd
Ddyn y llynedd oedd yn llon."
Yr wyf yn cofio un yn cwyno
Wrth fynych deithio heibio i hon:
"Yn iach im' weithian ddim ond cwynfan,
Un man diddan mwy nid oes:
Fy holl hyfrydwch a'm dedwyddwch
Yn ddu dristwch heddyw a droes.
Y llysiau'n gynar ddo'nt o'r ddaear
Yn bur hawddgar eb yr hi;
Ond nid yw mhriod byth i ddyfod
Eto o'i feddrod ataf fi."

29 A'i byth a dd'wedais? mi gamsyniais,
Ac a bwysais yn o bell:—
Caf wel'd fy ngharwr ar wedd ei Brynwr,
A rhyw gyflwr llawer gwell:
Un angel hawddgar a'i geilw o'r ddaear,
Ac ni bydd mud na byddar mwy;
Ni all lleng oleu o angylion
Gwedi yn hon ei gadw'n hwy.
A phan y cyfyd ef o'r gweryd,
Er mor drynllyd yma yw'r drych,
Caiff wisgo purdeb anfarwoldeb
I drag'wyddoldeb agwedd wych."

30 Dacw y lleoedd y bu tyrfaoedd
Yn wylo ar gyhoedd lawer gwaith,
Wrth iddynt gyrchu rhyw un o'a teulu
I dduoer letty'r ddaear laith:
Rhai'n hiraethgar am frawd neu gymar.
A chwerwaf alar, neu chwaer fwyn;
Neu rieni am blant yn gweiddi;
Plant am rieni, o'u colli, a'u cwyn;
Ac amryw'n bruddion am gyfeillion;
(Tyst fu eu cwynion, tostaf cûr)