Tudalen:Myfyrdod mewn mynwent - ar fesur a elwir Diniweidrwydd (IA wg35-2-1589).pdf/9

Trwm fod ei thegwch a'i phrydferthwch
Yn troi yn llwch truana llun.
Os amryw ddenodd a'i hymadrodd,
Ei geiriau a'u siomodd garw swydd:
Er maint a'i hoffodd, un ni lwydddodd:
Hi a ymguddiodd yma o'i gŵydd.

26 Wele yma fam anwylaf,
O ddawn addfwynaf oedd yn fyw:
Ei phlant bychain sy'n wylofain;—
Eu mynych lefain mwy ni chlyw,
Er aml ddyfod at ei beddrod
Mewn hoff ammod; ond mae'n ffol
Iddynt ddisgwyl wedi eu harwyl,
Y fath un anwyl fyth yn ol.
Ewch, ystyriwch, (pa'm yr wylwch?)
Mai buan y dychwelwch chwi,
I'r distawfedd, i gyd orwedd,
Eto i'w hannedd, ati hi.

26 P'run wyf ai tybied, ynte clywed
(O, mor galed!) a mawr gŵyn
Un yn d'wedyd: "O, nid ydyw
I'w sylwi'n fyw Cicelia fwyn!
A'i yna y gorwedd un a gerais,
Neu a hoffais i o hyd?
Ai hyn fu diwedd ei hanrhydedd,—
Eu dwyn i'w bedd flodeuyn byd?"
Dos wylofus ddyn, hiraethus,
A galarus yn ei glwy':
Hon a'th garodd a'th lwyr anghofiodd:
Gwel y modd:—nag wyla mwy.—

27 Trwm yw sylwiad o'r fath amgylchiad,
Ac ymddattodiad cariad on:
Trymach eto dyfal gofio,
A myfyrio am a fu.
Megis cysgod wedi darfod,
I bori syndod, heb wir sail,
Yw'r byd, pan gollir cyfaill cywir:
Yn hwn ni welir un o'i ail.