PENNOD XVI
Y DYDDLYFR
YDYCH am fyned adref i Drefaes heno?" gofynnai'r cymydog i Nansi wedi iddynt ddod allan o orsaf yr heddlu.
"Ydwyf yn wir, os yn bosibl," atebai Nansi.
"Wel, y mae gennyf fi fusnes i'w wneud yno, ac os ydych yn barod mae croeso i chwi ddod gyda mi. Ond ofnaf y bydd raid i chwi ddod ar unwaith."
"Yr wyf yn barod y funud yma," ebe Nansi'n ddiolchgar, "gorau po gyntaf gennyf weled Trefaes."
Ymhen yr hanner awr yr oeddynt wedi cyrraedd Trefaes. Rhoddodd y gŵr caredig Nansi i lawr yng nghanol y dref. Ceisiodd ganddo iddo ddod adref gyda hi, i'w thad ddiolch iddo, ond crefodd arni i'w esgusodi am y tro. Ar ôl diolch iddo am ei garedigrwydd mawr iddi, cychwynodd Nansi am adref ar ei phen ei hun.
Teimlai ei bod yn methu'n lân a chyrraedd adref yn ddigon buan. Yr oedd y dyddlyfr fel yn llosgi yn ei gwisg. Pan aeth i'r tŷ, cyferfu Hannah hi, a mawr oedd syndod y forwyn wrth weled ei meistres ieuanc gartref mor fuan o'r gwersyll. Cafodd nad oedd ei thad wedi cyrraedd adref o'r swyddfa. Huliodd Hannah'r bwrdd ar unwaith. Yr oedd Nansi bron diffygio gan eisiau bwyd, ond yr oedd wedi bod yn rhy gynhyrfus hyd yn hyn i sylwi ar hynny.
"Wel, dyma gyfle i chwilio'r dyddlyfr," meddai gan wneud ei hun yn gyfforddus yn y gadair freichiau yn y gegin, tra prysurai Hannah gyda'i pharatoadau.
"Yn awr, beth ddaeth o'r ewyllys tybed? Gobeithio bod rhywbeth ar gyfer Besi a Glenys ac Abigail Owen.'
Trodd dudalen ar ôl tudalen, a dechreuodd braidd ddigalonni wrth weld dim ond rhesi a rhesi o ffigurau. Yr oedd llawer o ryw fanion ynghylch arian yma ac
