"Ie, nhad, ond darllenwch yr ewyllys. Ni fedraf oddef yn hwy."
Taenodd Mr. Puw y papur o'i flaen ar y ddesg. Syllai Nansi arno yn syn. Yr oedd yn ddigon anodd deall yr ysgrifen ac yn anos fyth deall y termau cyfreithiol.
"Gwaith anodd fydd astudio hon," meddai.
"Ie," ebe ei thad, "ond nid gwaith amhosibl." Trodd y ddalen trosodd. "O, gwelaf mai Dr. Powell oedd un o'r tystion a'i harwyddodd. Nid yw fawr ryfedd na ddaeth yr ewyllys i'r amlwg. Bu ef farw tua'r un adeg â Joseff ei hun. Chlywais i erioed sôn am y tyst arall yma, John Pitars."
"Waeth gennyf fi pwy oedd y tystion," ebe Nansi'n ddiamynedd. "A yw Besi a Glenys ac Abigail yn cael rhywbeth ynddi? Fedraf fi ddim gwneud na phen na chynffon ohoni?"
"Mae eu henwau yma, beth bynnag," atebai ei thad, ac aeth gobeithion Nansi i fyny i'r entrychion eto.
"O, diolch byth," meddai, "gaf fi gopi o'r ewyllys wedi ei deipio?"
"Rhaid imi ei hastudio'n ofalus i ddechrau," atebai Mr. Puw. "Rhaid i chwi gofio mai Joseff ei hun a'i gwnaeth, a rhaid inni fod yn berffaith sicr ei bod yn gyfreithiol."
"A ydych yn ofni nad ydyw yn gyfreithiol?" gofynnai Nansi mewn petruster.
"Nis gallaf fod yn siwr," ebe ei thad. "Ar un olwg frysiog methaf weld enwau'r Morusiaid."
"Nhad, syniad rhagorol fyddai cael cyfarfod o'r holl berthynasau i ddarllen yr ewyllys iddynt. Mi hoffwn fod yno i weled wynebau'r Morusiaid."
"Fe geisiaf drefnu hynny," ebe Mr. Puw, "a cheisiaf drefnu i chwithau fod yno yr un pryd. Yn awr, Miss Puw, ymaith â chwi, er mwyn i mi gael cyfle i ddehongli'r ewyllys."
