Efallai mai'r pethau hyn a barai fod achos Joseff Dafis yn ennyn ei diddordeb. Credai'n sicr fod rhywbeth cudd tu ôl i ewyllys yr hen ŵr, a theimlai, hefyd, fod rhai o'r perthynasau tlawd fu'n garedig wrtho yn cael cam. "Ydych chi'n meddwl fod Joseff Dafis wedi gwneud ail-ewyllys?" gofynnodd yn sydyn.
"Wir, Nansi, 'rwyt yn fy nghroesholi fel twrne,' atebai ei thad, yn amlwg yn mwynhau ei hun. "I ddweud y gwir, wn i ddim a wnaeth o ewyllys arall ai peidio. Y cwbl a wn i yw,—ond efallai na ddylwn ei grybwyll gan nad wyf yn rhy sicr."
"Ewch ymlaen," gorchmynnai Nansi'n ddiamynedd, "fy mhryfocio yr ydych.
"Na, ni ddymunwn eich plagio," atebai ei thad, "ond cof gennyf tua blwyddyn neu well yn ôl fod yn dod allan o Fanc y Maes pan aeth Joseff Dafis i mewn gyda Tomos Walters, y cyfreithiwr."
"Efo pwy? Efo'r twrne hwnnw sy'n gwneud dim ond paratoi ewyllysiau i bobl?"
"Ie, ac yr oeddynt yn dyfod i mewn i'r banc efo'i gilydd. Nid oedd gennyf yr un bwriad i wrando ar eu sgwrs, ond deallais mai trafod rhyw ewyllys yr oeddynt, a threfnu i Joseff Dafis alw yn swyddfa Mr. Walters drannoeth."
"Edrych yn debyg bod Joseff Dafis wedi bwriadu gwneud ewyllys arall, oni wna?"
"Dyna dybiwn innau ar y pryd."
"Rhyw flwyddyn yn ôl yr oedd hi? Dwy flynedd ar ôl i Joseff Dafis wneud ei ewyllys yn ffafr y Morusiaid, yntê?"
"Ie, pur debyg i'r hen Joseff fwriadu newid ei ewyllys. Synnwn i ddim na fwriadai adael y Morusiaid allan ohoni, ond wn i ddim."
"Wel, nhad, mae Mr. Tomos Walters yn hen gyfaill i chwi?"
"Ydyw, er yr amser y buom yn y coleg gyda'n gilydd."
"Yna, pam na ofynnwch iddo ddarfu iddo dynnu allan ewyllys i Joseff Dafis yr adeg honno?"
