Ymgecru yr oeddynt â'r gŵr oedd yn gyfrifol am y rhan honno o'r siop, ac ni fedrai Nansi beidio clywed eu geiriau.
"Dyma ni wedi bod yn disgwyl yma am dros ddeng munud,” meddai Gwen yn haerllug. "Anfonwch rywun i'n gwasanaethu ar unwaith, os gwelwch yn dda."
"Ofnaf na fedraf wenud hynny, madam," meddai'r gŵr, yn ofidus, "y mae eraill yma o'ch blaen."
"Wyddoch chwi pwy ydym ni?" gofynnai Gwen drachefn, yn goeglyd.
"Gwn, madam," ebe'r gŵr yn wylaidd, a sŵn blinderus yn ei lais,
"Anfonaf eneth atoch os arhoswch am funud neu ddau."
"Nid ydym yn arfer disgwyl wrth neb," oedd atebiad sych Pegi.
"Mae yn ddrwg gennyf," meddai'r gŵr drachefn, "ond rheol y siop hon yw i bob cwsmer aros ei dro."
Ffromodd Gwen. Fflachiai ei llygaid yn wyllt. Gwisgai ddillad drudfawr, ond nid oedd dim yn ddeniadol ynddi. Yr oedd mor dal fel bron y gellid dweud ei bod yn "denau." Wrth edrych arni'n awr, wedi colli ei thymer, gellid dweud gyda sicrwydd ei bod yn hyll.
Ar y llaw arall, yr oedd Pegi, eilun y teulu, yn dlws o un safbwynt, ond teimlai Nansi Puw nad oedd cryfder cymeriad yn ei hwyneb. Gellid dweud ar unwaith mai ychydig o benderfyniad oedd ganddi. Siaradai yn wahanol i'r genethod eraill, gyda rhyw lediaith Seisnigaidd dianghenraid oedd yn boenus a chwerthinllyd. Yr oedd Pegi fel blodeuyn o dŷ gwydr, ac uchelgais Mrs. Morus oedd iddi briodi rhywun cyfoethog rhyw ddiwrnod.
Yr oedd y ddwy yn hŷn na Nansi, er eu bod yn yr un dosbarth yn yr ysgol. Nid oedd gronyn o ddysgu ynddynt. Yr oeddynt uwchlaw dysgu oddi wrth neb, ac am eu bod mor ffroenuchel nid oedd iddynt ffrindiau.
Yn awr, wrth iddynt droi a'i gweled am y tro cyntaf, amneidiodd Nansi arnynt. Cydnabu Pegi'r amnaid, ond
