"Gyda llaw, ni chlywais erioed y manylion am eiddo Joseff Dafis. Beth sy'n digwydd i'r Morusiaid? A ydyw yn wir fod y perthynasau eraill yn ceisio torri'r ewyllys?"
Am eiliad petrusodd Mr. Walters. Ni ddywedodd air, a suddodd gobaith Nansi. Ond petruster am foment yn unig ydoedd.
"Ni dducpwyd yr achos i mi," ebe Mr. Walters yn dawel, "ond rhaid cyfaddef imi ei ddilyn yn fanwl gan fod imi ddiddordeb arbennig yn Joseff Dafis. Fel y saif yr ewyllys bresennol, credaf yn gryf nas gellir ei gwrthbrofi."
"Felly, caiff y Morusiaid yr eiddo i gyd?" awgrymai Mr. Puw.
"Cânt, yn siwr, os na ddaw ewyllys arall i'r golwg." "Ewyllys arall?" gofynnai Mr. Puw, yn ddiniwed. "Credwch felly i Joseff Dafis wneud ewyllys arall?"
Arhosodd Mr. Walters am ychydig cyn ateb, fel pe'n methu penderfynu a ddylai ddweud yr hyn a wyddai. Yna, wedi taflu golwg dros ei ysgwydd i edrych a oedd rhywun yn agos iddynt, closiodd ei gadair at y bwrdd, ac meddai mewn tôn isel, "Fuaswn i ddim yn hoffi i air o hyn fynd ymhellach."
"Gellwch ymddiried yn hollol yn Nansi, na ddywed hi air wrth neb," ebe Mr. Puw, yn deall beth redai drwy feddwl y cyfreithiwr.
"Yna gallaf ddweud cymaint â hyn. Synnwn i ddim pe deuai ewyllys arall i'r amlwg. Ni bu'r Morusiaid yn rhy garedig wrth Joseff Dafis, ar ôl iddo wneud ei ewyllys yn eu ffafr. Rhyw flwyddyn yn ôl daeth Joseff i'm swyddfa, ac yr oedd yn selog am wneud ewyllys newydd. Awgrymai ei fod yn bwriadu torri'r Morusiaid allan ohoni heb yr un ddimai. Yr oedd am ysgrifennu'r ewyllys ei hun, a gofynnai amryw gwestiynau imi. Dywedais wrtho sut i fynd o'i chwmpas. Wrth ymadael â'r swyddfa addawodd ddod â'r ewyllys i mi i'w harchwilio wedi iddo ei hysgrifennu."
