"Felly, gwelsoch chwi'r ewyllys newydd?" gofynnai Mr. Puw mewn syndod. Gafaelai Nansi'n dynn ym mreichiau ei chadair.
"Yn rhyfedd iawn, naddo. Ni ddaeth Joseff Dafis yn ôl. Ni allaf ddweud a wnaeth ef ewyllys arall ai peidio."
"Ac os gwnaeth un arall pur debyg na byddai'n hollol gyfreithiol?"
"Pur debyg. Peth anodd yw gwneud ewyllys na ellir ei thorri rywfodd neu'i gilydd. Ond, cofiwch hyn: yr oedd Joseff Dafis yn ŵr gofalus a gochelgar iawn."
"Er hynny, gallasai'r camgymeriad lleiaf roddi eu cyfle i'r Morusiaid ddwyn y mater i'r llys?"
"Gallasai. Gŵyr pawb bod y Morusiaid am gadw'r ffortiwn, doed a ddelo. Y mae ganddynt arian, chwi wyddoch. Dëellaf fod y perthynasau eraill wedi rhoi eu hawl i mewn, ond nid oes prawf fod ewyllys arall yn bod, ac heb arian ni allant obeithio ymladd yn erbyn y Morusiaid."
Yn ystod yr ymddiddan cadwodd Nansi yn berffaith ddistaw, ond ni chollodd yr un sill. Cynhyrfid hi drwyddi gan sylwadau Mr. Walters, ond yr oedd yn ofalus iawn i gadw ei theimladau iddi ei hun, a gwrandawai ar yr oll gan ymddangos yn hollol ddifater.
Ymhen ysbaid galwodd Mr. Puw am y bil, a thalodd ef. Ymwahanodd y cwmni bychan wrth ddrws y gwesty.
"Wel, Nansi, gefaist ti'r hyn oeddit eisiau?" gofynnai ei thad yn gellweirus, wedi i Mr. Walters eu gadael.
"O, nhad," atebai Nansi'n gynhyrfus, "yn union fel y tybiwn, fe wnaeth Joseff Dafis ewyllys arall."
"Peidiwch bod yn rhy sicr," cynghorai ei thad. "Efallai na wnaeth yr hen ŵr ewyllys arall o gwbl, neu, os gwnaeth un, fe'i dinistriodd."
"Eitha posibl, wrth gwrs, ond nid oedd yn hoffi'r Morusiaid, a'm teimlad i yw iddo guddio'r ewyllys yn rhywle. O, na fedrem ddod o hyd iddi!"
"Buasai mor hawdd a chael hyd i nodwydd mewn tas
