PENNOD IV
STORI DDIDDOROL
"GWAETHYGU mae'r storm," ebe'r eneth. Aeth Nansi ar ei hôl at ddrws y sgubor, ac edrychodd allan ar y ddrycin. Dylifai'r glaw yn genlli', ac fel safai'r ddwy eneth yng nghysgod y drws, chwythai'r gwynt llaith i'w hwynebau.
"Gadewch i ni fynd yn ôl i le sych," meddai Nansi, dan chwerthin.
"Y mae'n oeri hefyd," ychwanegai'r eneth. "Gwn beth wnawn. Dowch i'r tŷ gyda mi. Bydd yn ddifyrrach o lawer yno. Mae'n siwr y pery'r storm am awr neu fwy na hynny."
"Na, nid wyf am achosi trafferth i chwi."
"Dim trafferth o gwbl. Faddeua Besi byth i mi os nad af â chwi i'r tŷ." Trodd at Nansi: "Anghofiais ddweud wrthych fy enw: Glenys Roberts ydwyf fi."
"Nansi Puw ydwyf finnau."
"Nid Nansi Puw, merch y cyfreithiwr o Drefaes?"
"Ie," ebe Nansi, a chryn syndod yn ei llais, "a ydych chwi'n adnabod fy nhad?"
"Na, ond gŵyr pawb yn iawn amdano ef," atebai'r eneth, gan dynnu ei chôt, "Rhowch hon trosoch."
"Yn wir, ni chymeraf eich cot," atebai Nansi. "Beth wnewch chwi eich hun am rywbeth drosoch rhag y glaw?" "Byddaf fi yn iawn gyda'r hen got yma sydd tu ôl i'r drws."
Gan brotestio rhoddodd Nansi'r got amdani a Russian boots am ei thraed. Edrychodd y ddwy eneth ar y naill a'r llall, a dechreuasant chwerthin yn galonnog. Caeasant ddrws yr ysgubor yn ofalus.
"Yn awr amdani: rhedwn nerth ein traed," meddai Glenys.
Ymaith â hwynt i ganol y glaw. Dyna fflach a tharan ddigon i'w dychryn, a'r awyr lawer yn oerach erbyn hyn.
