"Blingo giâr!" medde fi. Mi anghofies ar y funud mai ag Anti yr oeddwn i'n siarad. Gwnes y gore o'r gwaetha ac mi roddes yr iâr iddi.
Ond fy ngwendid fy hun a orffennodd bethe. "Mai Diar," medde Anti, "faint mae isio i'r iâr ffrïo?"
"Ffrïo giâr!" medde fi. Mi welwn mod i wedi ei digio wrth ddeyd hynny, ac mi eis allan am dro.
Toc, mi waeddodd wedyn. "Mai Diar," medde hi, "faint mae isio i giâr 'ma berwi?"
Mi welwn mai potes giâr oedden ni'n mynd i gael. Mae'n well gen i iâr wedi ei rhostio, ond rhaid oedd bodloni. "Dwy awr," medde fi.
"Fi isio mynd i siop," medde hi, "a rhoi giâr ar y tân cyn cychwyn. Ti aros yn tŷ i edrych tan hi berwi, a rhoi ar papur pryd y mae hi dechre, a ti mynd i chware wedyn, a mi yn ol cyn pen dwy awr."
Aeth Anti Laura i'r siop, a minne'n aros yn y tŷ, ac Isaac yn fy myddaru i eisio gwybod pa bryd yr oeddem ni'n mynd adre.
"Mae'r sciarlet ffefar gartre," medde fi, i'w gysuro fo.
"Neith o frathu?" medde Isaac.
"Gneiff, ein bwyta ni'n fyw," medde fi.
Meddwl am ei dawelu yr oeddwn i, ond dyma fo'n beichio crio, ac yn deyd y base'r sciarlet ffefar yn bwyta nhad a mam. Roedd yn hwyr gen i weld yr hen iâr yma'n dechre berwi, gael i mi fynd â fo allan. Mi sgwenes ar bapur,—"Mae hi'n dechre berwi rwan." Ymhen yr hwyr a'r rhawg dyma ni yn ol. Roedd Anti Laura yn y tŷ, yn edrych yn syn ar y sospon, a hwnnw'n dechre cochi yn ei waelod. "Mai Diar," medde hi, "ti dim deyd pryd y giâr yma dechre berwi, a mi ddim yn gwybod pryd i'w tynnu o."
