oed. Edrychai arno drwy niwloedd hanner canrif a mwy, a dyma ei ymson wrth ei ddal yn ei law,
"Oh that those lips had language! Life hath pass'd
With me but roughly since I heard thee last:
Those lips are thine,—thine own sweet smiles I see,
The same that oft in childhood solaced me:
Voice only fails: else, how distinct they say,—
Grieve not, my child, chase all thy fears away.'"
A chyda darlun ei fam yn ei law, a'r adgof am dani yn ei galon, yr aeth efe drwodd o fyd y gofidiau i fro'r goleuni; gyda gwirionedd yr emyn, fe gredwn, yn ei fynwes,
"Tu cefn i lèn rhagluniaeth ddoeth
Mae'n cuddio gwyneb Tad."
Bu farw ar drothwy canrif,—yn y flwyddyn 1800. Daeth canrif arall ar ei hynt, ond y mae enw William Cowper yn aros yn amlwg yn oriel farddol ei wlad. Bu yn foddion i dori gefynnau caethiwed ac undonaeth barddoniaeth Seisnig yn y ddeunawfed ganrif; ac yn ei Task, bu yn paratoi y ffordd i gyfnod newydd, cyfnod Wordsworth a Tennyson. A thra yr erys llygad i weld anian, a chalon i'w charu, erys William Cowper yn gydymaith diddan a serchog yn oriau tawel min yr hwyr.
