Y Gwanwyn.
GWANWYN Eden sy'n gwenu
Ar lawr ein gwlad geinfad gu;
Blodau o hadau Eden
Ddaeth yma i Walia wen;
Ein llafar adar ydynt
Hil perchen gwig Eden gynt;
Ein mwyalchen, cywen cyw
Mwyalchen Eden ydyw.
Yn Eden ein ehedydd
A bynciai pan dorrai'r dydd;
Cân yn awr acw'n y nen
Beroriaeth odiaeth Eden.
Damhegion Esop ar Gan.
Y Bwch a'r Llwynog.
AR noson ddiloer, wrth ymgrwydro'n hwyr,
Fe gollodd Llwynog gynt ei ffordd yn llwyr.
Yn lle cael hyd i iâr, neu ŵydd, neu oenyn,
I ganol pydew'n lwmp y syrthiodd Madyn.
A dyna lle'r oedd mewn gofid a gwarth
Ynghanol y llaid a'r t'w'llwch a'r tarth.
Ac er nad oedd y fan yn ddofn,
'Roedd ar ei galon euog ofn
I'r sawl a'i gwelai yno'r borau
Ddial gwaed yr ieir a'r gwyddau.
Danghosai'r wawr erchylldra'i gyflwr enbyd;
Fe welai Madyn nad oedd modd diengyd.
Ond, fel bu'r lwc, ar godiad haul daeth Bwch,
Un mawr ei gyrn, at fin y pydew trwch.
"Holo! bore da'wch!"
Ebe'r bwch wrth y Llwynog;
"Bore da'wch, bore da'wch!"
Medd yntau wrth y barfog..
"Ydyw dwfr y pydew'n flasus?"
Campus!" medd y Llwynog, "Campus!
