'Dydwi ddim yn cofio'n dda," ebe Dic.
Wel," ebe'r dyn yn brudd, y mae trymder baich yn dibynnu ar y byd yr wyt ti ynddo fo pan fyddi di'n ei gario, wyddost. Dene dy dad yn dy gario di dros afon, a gŵr y drws nesa yn dy gario di, i brun ohonyn nhw y byddi di sgafna?"
"I nhad," ebe Dic.
'Felly!" ebe'r dyn.
Felly be?" ebe Dic.
"Felly," ebe'r dyn. Cododd ac aeth yn ei flaen â'i ben i lawr, a gadael Dic a Moses yn edrych ar ei gilydd mewn dyryswch.
Wedi aros tipyn yno aethant ar ei ôl, a gwelsant ef yng ngenau'r ogof yn edrych yn hiraethus ar y ddaear. Pan ddaethant ato siriolodd dipyn, ond nid oedd rhyw lawer i'w gael ganddo.
O dipyn i beth dechreuodd goleuni newydd ymddangos ar y gorwel, ac fel y cryfhâi, ymddangosai'r lleuad fel ped edrychech arni trwy wydr glas.
"Be ydi hwn?" ebe'r ddau fachgen ynghyd. "Y wawr," ebe'r dyn,—" yr haul sy'n codi." "Codi rwan?—'does dim gwerth er pan aeth o i lawr. Dechre gafael yn fy nghysgu yr oeddwn i pan ges i fy ysgwyd," ebe Dic.
"Mae pythefnos er pan aeth o i lawr," ebe'r dyn.
"Be, ddaru ni ddim cysgu am agos i bythefnos?" ebe'r ddau.
