Ar ymchwydd y dyfroedd mae'n eistedd yn ben;
A'i ddwylaw fel mantell a daenant y nen;
Y chwimmwth gymylau, ei gerbyd Ef ynt,
A'i Fawredd a ferchyg ar edyn y gwynt.
Mor gyflym a'r fellten y nefoedd a wân,
Mae'n gwneyd ei angylion a'i weision yn dân:
Sylfaenodd y ddaiar ar sylfan mor gref,
Fel byth nid ysgoga nes pallo y nef.
I'r lloer rhoes amserau o gynnydd a thraul,
Ac amser ei fachlud a ddysgodd i'r haul:
Dy waith o ddoethineb, O Arglwydd, sy'n llawn,
A'r ddaiar yn gyflawn o'th gyfoeth a gawn.
IX.
Y WLAD WELL.
ERGLYWAF di'n siarad am wlad well a'i gwynfyd,
A gelwi ei meibion yn dorf y dedwyddyd:
Fy mam, O pa le mae'r fath oror ysplennydd,
Ai nis gwnawn ei cheisiaw o gyrhaedd ein cystudd?
Ai man lle mae perthi'r eurfalau'n blodeuaw,
Ac ednod drwy gangau y myrtwydd yn dawnsiaw?
Nid yno, nid yno, fy mhlentyn cu.
Ai man mae'n ymddyrchu y palmwydd teleidion,
A'r gwinrawn yn tyfu yn sypiau addfedion?
Ai draw rhwng y glasfyr mewn irain werddonau,
Man chwyth mwyth awelon dros wigoedd per flodau,
Ac adar hyfrydwch yn hylon gyfodli,
Mewn mentyll amliwiawg ar frig yr eurlwyni?
Nid yno, nid yno, fy mhlentyn cu.
Ai rhywle yn nhiroedd pellenig y dwyrain,
Man treigl yr afonydd ar wely aur disglain,
