A Sisera'n cysgu, mewn breuddwyd breuddwydiai
Am gartref, lle'n unig ei fam brudd arosai:
Griddfanai uwch difrod y cledd, a'r maes gwaedlyd,
Lle darfu gorfoledd dewr feibion cadernyd.
Disymmwth ei enaid a roddai gri chwerw!
A rhedai ffrwd bywyd i lawr ei rudd welw;
Canys Iael trwy ei greuan ei harf a bwyasai,
A'i lygad mewn caddug tragwyddol a soddai!
Efelly, O Arglwydd, y darffo y cyfryw
Sydd iti'n elynion, a holl feibion annuw;
Ac eled a'th hoffant byth rhagddynt ar gynnydd,
Fel haul yn disgleirio yn entrych canolddydd.
XVII.
YR ENETH DDALL.
MAM! gwedant hwy mai claer yw'r ser,
A'r wybren draw mai glas yw hi;
Am danynt mae'm breuddwydion per,
Gan dybied eu bod oll fel ti
Nis gallaf gwrdd â'r wybr hardd liw,
A'r ser ni thraethant air i mi;
Ond cyfyd eu delweddau gwiw
Yn gymhlith pan y cofiwyf di.
Nis gwn pa ham, ond mynych hed
Fy mryd i'r gwynfyd hwnt y bedd;
A gwrandaw'th lais i mi a wed
Mai un fel hyn yw gwlad yr hedd:
Pan wesgi di'r brudd galon hon
Yn dy faddeugar fynwes gun,
Hyfrydwch pur a draidd fy mron,
A meddaf, 'Hyn yw nef ei hun.'
