O, mam! a faddeu yr uchel Dduw
Fy meiau, fel maddeui di?
A rydd E'i serch, o ddwyfol ryw,
Ar eneth ddall a thlawd fel fi?
Na ad fi, mam! tra ar y llawr,
Bydd gydaf yn awr angeu du;
A dwg fi at yr orsedd fawr,
Ac aros yn y nefoedd fry.
XVIII.
Y DDALL A BYDDAR.
Fy hanes sydd am eneth
Heb weled ac heb glyw;
Ni wyddai beth oedd archwaeth
Nac arogl o un rhyw;
Ni feddai ddim ond teimlad
O'i holl synwyrau drud;
Y dwymyn boeth a'i gadodd
Yn eneth ddall a mud.
Ond yn ei dwys unigrwydd
Danfonodd Duw y nef
Gyfeilles fwyn i'w dysgu
I'w wir adnabod Ef,
A'i Unig Anfonedig,
Yr Arglwydd Iesu Grist,
A'r Yspryd sy'n diddanu
Y drymllyd galon drist.
Hi glywodd, er yn fyddar,
Y llafar ddistaw fain';
Er mewn tywyllwch, gwelodd
Y 'gwir Oleuni' cain;
