Dy rwysgawg deyrnwialen mewn dirmyg a ddygwyd,
Gan allu'r Cenelddyn dy orsedd a dreisiwyd;
Dy dlysion nid ydynt, dy emau ni lathrant,
Yr aur a dywyllodd!—pa le mae'r gogoniant?
Hon wedd ni'th anghofid, pan drwy ffyrdd yr eigion
Wrth lewyrch nef-lygorn tywysid dy feibion,-
I'th borthi pan ddafnai y gwlithoedd neithderin,
A ffrydiai y dyfroedd o'r creigiau callestrin.
Tan nodded angylion gynt buodd dy furiau;
A duwiau lu gadwent ar Sion noswyliau;
A Chedron balmwyddawg a chwyddai'r awelon,
Ym min y cyflychwyr, ag odlau nefolion.
Bu amser, pan iti gan ddynawl acenion
Yr haul a ohiriai ei danllyd olwynion;
A'r lloer, yn wâr ufudd, y llef a erglywai,
A rhawd ei char gwelw ar unwaith a safai.
Anadlai dy ddyffryn ei berion boreuol,
A'r rhoslwyn yn Saron a wridai yn siriol;
Pelydron yr heulwen gorelwent yn weisgi,
Wrth alaw yr adar, ar ddwyfron y lili.
Ond-eto dy lwysion werddonau a wridant,
A'th fryniau gan flodau anedwin a darddant;
Ol difrod ni welir, ac Eden o newydd,
Ag iriant tragwyddol, addurna dy feusydd.
XXI.
DISTRYW CAERSALEM.
O WYLWCH am Salem! am Salem,
O wylwch! Am Salem a fethrir gan dorfoedd tywyllwch:
Taen Rhufain ei Heryr ar gopa ei thyrau;
Yng ngwaedlin ei meibion troch cadfeirch eu carnau.
