CAROL 10.
Mesur—YMDAITH ROCHESTER.
DEFFROWN yn ystyriol i ganu'n blygeiniol
Mawl Iesu meluscl yn llwyddol ein llef;
Daeth hyfryd newyddion dyddanol i ddynion,
Am eni Mab cyfion, dawn union Duw nef;
O fynwes gwir fwyniant, gogoniant ddisgynodd,
Y gair a gywirodd, fe ddeuodd yn ddyn,
Bru morwyn gymerodd, fe'i gwisgodd fel cysgod,
Ein natur a burodd a ddododd i'w Dduwdod,
A chymmod iachâd i Adda ac i'w had,
A ranwyd o rinwedd Iôn rhyfedd yn rhad;
Nyni oedd golledig, drancedig, drwy'r codwm,
Tan ddistryw tyn ddwystrwm yn noethiwm o'r nef,
Ond wele'r angylion, lu gwynion yn gweini
Rhyw newydd rhyfeddol, dymunol, am eni
Gŵr ini, gwir yw, yn Geidwad iawn gwiw,
Eneiniog yr Arglwydd, un dedwydd, Oen Duw.
Cytundeb boreuol na syf yn dra'gwyddol,
Fu rhwng y bendigol Fab Dwyfol a'i Dad,
Am drefnu ffordd eglur a chodi pechadur
O'i ddyled a'i ddolur, a chysur iachâd;
Y Tad a'i danfonodd, o'i gariad fe'i gyrodd,
Y Mab ufuddhaodd, cyfryngodd un fryd
A'r Ysbryd Glân tirion, ein Iôr a'i eneiniodd
Yn Ben—cyfammodwr, Faddeuwr fe ddeuodd;
Ac Abra'm drwy ffydd a welodd ei ddydd,
Yn mhell cyn ei eni, 'n ein rhoddi ni'n rhydd;
Bu Moses a Dafydd mewn cynnydd yn canu,
Proffwydo a chyffesu am urdd Iesu mor dda,
Esia, Hosea, Joel, Daniel, a Jona,
Ezeciel, a Jeremi, Malachi, Mica,
Ac ereill a geir yn helaeth un air,
O gywir broffwydi, am eni Mab Mair.
A phan ddaeth cyflawnder o rym sel yr amser,
Daeth Brenin Cyfiawnder drwy burdeb i'r byd,
