Tudalen:Telyn Seion sef Pedwar ar Bymtheg o Garolau Nadolig.djvu/28

A'r rhinwedd sy'n parhau yn hynod i lanhau,
Llawer llewyg, rhai cythreulig, a lloerig mae'n wellhau;
Fe wella'r dyn aflana'i lun, a'r gwenwyn mawr a ga'dd,
Sef pechod câs, sy'n flin ei flâs, gan luddias iddo ei ladd.
Mae lle i gael gwellhad i gleifion yn mhob gwlad,
Gerbron yraddfwyn drugareddfa, ond myn'd i'r olchfa rad;
Nid dyfroedd tyn Siloam lyn wna'r du mor wyn a'r wawr,
Budreddi a drig, a dolur dig, heb waed y Meddyg mawr.

Nid rhyfedd fod angylion yn gwaeddi ar ddynion gwael,
Uwch ben y wlad, â llef gwellhad, fod Ceidwad wedi ei gael.
Fe wyddai'r dyrfa weddus, lu anrhydeddus, da,
Mai Duw ei hun oedd yno'n ddyn, mewn plentyn, heb ddim pla,
Ac fod ei nôd yn awr am fynu tyrfa fawr,
O'r hil syrthiedig, isel, ysig, golledig, uwch y llawr,
Trwy dd'od ei hun i ddalfa dyn, a'i wisg o forwyn wael,
I roddi'r Iawn, yn llwyr a llawn, oedd gyfiawn i Dduw gael;
A'r Aberth mawr a roes yn gryno ar y groes,
Ei fendigedig ymddygiadau yn làn hyd angau loes,
Oedd yn ddiau yn cwblhau holl lyfrau'r nef yn llawn,
Nes gwaeddi heb gudd, O rho'wch e'n rhydd, mi gefais ddedwydd Iawn.

Rhoes natur dyn am dano, yn uno mae o hyd,
Yn mhlith y llu hyfrydaf fry, bydd felly'n barnu'r byd.
Edifar fydd i'r diafol, mai'r natur ddynol ddaw
I'w yru ef, alarus lef, yn drist i ddyoddef draw,
Gan dd'wedyd wrthynt, Ewch i dân, cyd—y madewch,
Gair garw! byth i'r gerwyn boethaf, bwll isaf, ymbellhewch
Oddiwrthyf fi ni chewch chwychwi byth brofi beth yw braint
Cael bod yn byw'n nghymdeithas Duw mor siriol yw i'r saint!
Er hyny cyfyd rhai o'r bedd heb gur na bai,
Ac yna i ganu mewn gogoniant y dringant yn ddidrai,
I wel'd yr Iawn, a'i ddwyfol ddawn, a'u rhoes yn gyflawn rydd,
Gan seinio'i glod, Hosanna glân, rhyfeddol gân a fydd.