Oh! rhyfedd byth, fath gwlwm byw
Rhwng Duw âg enaid dyn;
Mae eglur sail ei eglwys Ef,
Cyn bod y nef, yn un;
Pan 'roedd y dyn ar Eden dir,
Y wraig yn wir a wnawd
O'i asgwrn ef, i wisgo'r nodd—
Drwy hon cynyddodd cnawd;
Pan gwympodd hon y gamp oedd hallt,
Pwy ddichon ddallt mor ddefn
Oedd rhyfedd ddawn doethineb Duw,
Yn addo'n wiw, d'ai'r Had o'i rhyw
I'w chodi'n fyw drachefn:
Er bod y pechod chwerwdod chwith
Yn tyfu'n felldith fawr,
Trag'wyddol sail yr eglwys yw
Addewid Duw, yn rhad o'i rhyw,
Sydd ganddi'n byw, bob awr.
A hwn yw'r GAIR a wisgodd gnawd,
'Fe wnawd yn Frawd i ni;
Ac yn ei gnawd, âg enwog nerth,
Condemniai'r anferth ri':
Yn gymaint oll, mai y'nghnawd y dyn,
Daeth colyn gwenwyn gynt,
Y'nghnawd y dyn y cnydiodd dawn,
Bu'n rhyfedd iawn yr hynt:
Er dyfned oedd trueni dyn,
Mab Duw ei hun wnai hedd,
Aeth dan bob rhan, digofaint pryd
Olrheiniai ar hyd ei eglwys ddrud
Trwy'r byd tu draw i'r bedd:
Oh! 'r cariad oedd y'nghalon Duw,
Rhyfeddod yw mewn dawn!
Gwaith cariad rhad, congeweriad rhwydd,
Yn chwalu chwydd hen sarffaidd swydd,
Pob lid euogrwydd llawn.
I rai sydd dan euogrwydd dwys,
Yn teimlo'r pwys a'r poen,
Tudalen:Telyn Seion sef Pedwar ar Bymtheg o Garolau Nadolig.djvu/34
Gwedd
Prawfddarllenwyd y dudalen hon