Ein geni ninau, goleu gwiwles,
Yw'r lles o'i fynwes fe;
Cael myned trwy r esgorfa,
A phrofi'r olchfa rad,
Fel delo'n llygredd, a'n hanwiredd,
Yn ffiaidd eu coffâd,
I'r blin a'r llawn o bla
Mae Duw'n waredwr da,
Brawd ini'n briod enaid,
Llawenydd llu o weiniaid,
Mae'n clywed liais y cla';
Efe yw'r bywiol bren,
O bydded ar ei ben
Goronau fil o foliant,
Am orfoleddus lwyddiant,
Ein mwyniant ynddo, Amen.
—ROBERT DAVIES, Bardd Nantglyn.
CAROL 13.
Mesur—THE BIRD.
DEFFROWCH yn llon, breswylwyr llwch,
A chodwch, Oh! chwychwi;
Dadseiniwch oll, Hosanna a chân,
Mae'n lân wir Jubili:
Dihunwch chwi, rai tlawd a chaeth,
Hi ddaeth, hi ddaeth yn ddydd;
Mae'r haul yn glir, a'r hwyl i'n gwlad,
A'r ffordd yn rhad a rhydd:
Oh! wele'r dydd, newyddion da,
Pob tlawd a chla', clywch lef,
Chwi sydd â d'lêd i'ch suddo hyd lawr,
O! wynfyd wawr, y Meichiai mawr
A ddaeth yn awr o'r nef:
Tangnefedd sydd, mae'n rhyfedd son,
Lles dynion, 'wyllys da;
I ddynion drwg, o'i ddawn di drai,
Druenus rai, dan bwys eu bai,
Yn rhyfedd a'i mawrha,
