"Cristion o galon ddi—gêl—oedd Ioan
Trwy'i Dduw daeth yn uchel;
Ffodd y sant, llawn ffydd a sel,
Fry o'r ing i fro'r angel."
A dyma fedd canwr,— y mae swn trwm y dŵr i'w glywed oddiwrth ei fedd, a sua'r gwynt yn y derw sy'n tyfu am y mur ag ef. Morris Pugh, Maes Caled, oedd ei enw, bu farw'n wyth ar hugain oed,—
"Ei einioes yn ei wanwyn—a wywai
Yr awel fel rhosyn;
Yma mae'i lais a'i emyn
Tan glo yn tewi'n y glyn."
Yr wyf wedi sylwi'n ddiweddar mor lawn o blant yw pob mynwent. Ac nid yw mynwent y Ganllwyd yn eithriad. Dyma fedd dau o blant Cae'n Coed. Bu Enoch farw'n wyth mlwydd oed. Gŵyr llawer am yr ing deimlir wrth weled plentyn yn cario hen enw anwyl teulu i'r bedd yn anamserol. Felly rhoddwyd enw y bychan gollasid ar y baban nesaf, a bu'r Enoch hwnnw farw'n wyth mis oed.
"Isod dau frawd hynawswedd—a hunant
Mewn anwyl neillduedd;
Donnir hwy â dihunedd,
Iesu a bia eu bedd.
"Wyth calan oedd rhan yr hynaf,—un wedd
Wvth mis gai'r ieuengaf;
Y ddau Enoch, ddianaf,
Alwyd yn ol i weld Naf."
