"Heldir a gweindir gwyrda
Eto er dwyn ytir da."
Gofynasom enw ty welem, ac atebwyd ni mai ty Simon Sion Prys. Un enwog yn ei fro oedd Sion Prys, tad Simon. Llawer pennill o'i awen barod sydd eto'n fyw ym Mawddwy, ac yn difyrru to ar ol to o bobl ieuainc. Gŵr hardd oedd, yn dal, ac yn syth fel saeth. Nid oedd ei garedicach yn fyw, ac yr oedd pawb yn yr ardal fynyddig hon yn hynod hoff o hono. Byddai gwên ar ei wyneb bob amser, a chydymaith difyr oedd i bwy bynnag a'i cyfarfyddai. Yr oedd ei awen yn barod ar darawiad, a chofid ei wawd,—
A Thwm ein gwas ninne
Fu neithiwyr yn rhywle
Yn fudron ei facsie,
Mi dynga, wrth ryw dy;
Ni chadd wedi myned
Ond hir rythu'i lyged
A bod wrth ei phared yn fferru.
Medrai adrodd hanes ar gân yn rhigil a llyfn iawn, fel honno sy'n dechreu,—
Yn Harbwr Cork yr oeddwn ryw fore gyda'r dydd,
A phawb oedd yno'n llawen, 'doedd yno neb yn brudd;
A "Richard" medde Robin, a "Robin" medde Twm,
"A gawn ni rigio'r hwylie, cyn daw hi'n dywydd trwm?"
