ais dipyn o gymdeithas y saint er hynny. Buom yn ymddiddan yn hir a pherson Eglwys Loegr am fywyd y morwr, a dywedodd wrthym nad oedd un Sabboth yn myned heibio nad oedd yn cofio yn ei weddi am y rhai oedd yn gwneyd eu gorchwyl yn y dyfroedd mawrion. Meddyliasom am yr estyll ar ffrynt orielau capelau min y môr yn fy ngwlad a'r apel dyner arnynt "Cofiwch y morwyr." Darllenasom glasuron yr Ysgrythyr ar y môr; a chanwyd pennill Pantycelyn,—
"Mae'r iachawdwriaeth fel y môr,
Yn chwyddo fyth i'r lan";
ac eiddo David Williams, Llandilo Fach,
"Yn y dyfroedd mawr a'r tonnau,"
gyda chymaint o hwyl ag a allem godi.
Wrth chwilio llyfr emynau ein cyfundeb, ni chawsom bennawd cymwys i forwyr, a rhaid oedd troi i gyfrol Dyfed am emynnau i rai a ddisgynnant mewn llongau i'r môr. Dyma hwy. Buont yn foddion gras ar y Sul cyntaf i mi ar For y Werydd,—
