Rhys. Wel, pan oedd crio'r tâl mawr o'ch achos chwi,
Mi glywes i regu ar ogwydd.
Ond yn wir, meistir, 'rwy'n ymestyn yn hoew,
I weddio gyda chwi'n gadarn arw,
Os gallwch chwi wneuthur rhyw ddyfeis,
I roi llai o excise ar y cwrw.
Bren. Onid ydyw pawb trwy'r byd yn ddibrin,
Yn rhwym i dalu duty i'r Brenin?
Rhys. Wel, fe fydde gwell, er hynny i gyd,
Pe b'ai chwi heb gymryd cymin'.
Bren. Wel, ond rhaid bod ymhob perthynas
Goste mawrion ar y deyrnas,
Cyn y cadwer pob rheole
Tuag at gynhalieth gwyr ac arfe.
Rhys. Wel, begio'ch pardwn chwi, Frenin tirion,
Pa beth y dewisech gyment o weision?
Ni fu erioed yn y byd,—ni wiw ddisgwyl bod,—
Ddaioni lle bo gormod ddynion.
'Ran lle bo llawer o weindogion bydd y diogi mwya',
'Cerdd di,' 'cerdd dithe,' ni wyddir pa 'run anystwytha;
A gyrru'r llanc lleia' wnant hwy stil,
Trwy'r pwll i 'nol y ceffyl pella'.
