ddim am wneud llawar o ffys 'leni, gan 'i bod hi fel y mae hi arno' ni, a ..."
"Ia?"
"Wel, 'roedd Crad yn deud iti godi arian yn y Post bora 'ma, ac 'roedd o'n rhyw ofni dy fod ti am fynd i siopa heno,
"Ydw."
"Wel, dim ond un wyt ti a ninna’n bump. Ac 'roeddan ni'n meddwl os liciet ti brynu tun o daffi ne' rwbath rhwng pawb ..."
"Ond mae gin i ddigon o bres, Meri, ac wedi'r cwbl, dim ond unwaith mewn blwyddyn y daw'r 'Dolig."
"Gwranda, William," meddai Crad. "Mae Meri a finna wedi siarad dros y peth, ac 'rydan ni'n gofyn iti beidio. Mae'r plant yn dallt sut mae petha' y 'Dolig yma fel y 'Dolig dwytha'"
"Ond ..."
"Os pryni di dun o daffi rhyngddyn nhw," meddai Meri, "mi fyddan nhw wrth 'u bodd."
"Ydach chi'ch dau yn rhoi presanta' iddyn nhw?" "Wel ... y... Tawodd Crad.
"Ydan," atebodd Meri, "ond nid presanta' ydyn' nhw mewn gwirionadd ond petha' y mae'u hangen nhw—crys i Arfon, jympar i Eleri, macintosh i Wili John. Y cwbwl o'r Emporium, y Drepar lle 'rydan ni wedi talu deunaw yr wsnos i'r Clwb 'Dolig ers misoedd. Os lici di brynu tipyn o dda-da ne' ffrwytha' iddyn nhw, William... Ond dim presanta', cofia."
"Na, dim presanta'," meddai Crad.
"Na, dim presanta'," cytunodd William Jones.
Aeth i lawr i'r pentref cyn hir, gan deimlo braidd yn ddigalon. Safodd o flaen yr Emporium i syllu ar y tryblith o anrhegion yn y ffenestr, a gwelodd yno dun o daffi hanner coron ei bris. Oedd, yr oedd Meri a Chrad yn llygad eu lle. Wedi'r cwbl, un o amcanion ei fywyd bellach oedd gwario cyn lleied ag yr oedd modd. Oni thorrai ef a Chrad wallt ei gilydd? Ac onid ysmygai lai nag owns yr wythnos? Oedd, yr oedd Meri a Chrad. ... Aeth i mewn i'r siop. "Y tun 'na o daffi, os gwelwch chi'n dda."
Wedi i'r ferch ei bacio ac iddo dalu amdano,
"Rhwbath arall, syr?" gofynnodd hi.
