"Wel, oes, mae arna' i isio'ch help chi, os byddwch chi mor ffeind. Wili John."
"Wili Bwtsiwr?"
"Y?... O, ia. Isio presant iddo fo."
"Beth am y mowth-organ 'ma, 'nawr?" A denodd gwefusau y ferch nodau pêr ohono.
"Diar, un da, yntê? 'Faint ydi o, os gwelwch chi'n dda?"
"Pedwar a 'wech, syr. Ddo cethon ni'r rhein."
"Tewch, da chi! Reit. Mi fydd Wili John wrth 'i fodd."
"Rhwbath arall, syr?"
"Oes, mae arna' i isio presant i Eleri. Be' ga'i, deudwch?"
"Ma' 'Leri yn y Cownti, ond yw hi? Beth am ffownten-pen?"
"Rargian, ia, ffownten-pen fasa'n beth hwylus iddi hi, yntê? 'Wnes i ddim meddwl am ffownten-pen o gwbwl."
"Ma chi rai nêt, syr. Pum swllt."
"Tewch, da chi! Dim ond pum swllt! Beth am yr un werdd 'ma? Hon ydw i'n licio."
"Ond yw hi'n un neis? 'Na falch fydd 'Leri!"
"Bydd, 'ydw i'n siŵr. A 'rwan mae arna' i isio rhwbath i Meri—i fam Eleri."
"Dewch draw fan hyn, syr, i chi gael gweld y ffedoga' 'ma. Ma' nhw'n lyfli. Dim ond tw and lefn."
Edrychodd William Jones ar y ffedogau lliw fel petai'n taflu golwg feirniadol ar res o lechi Dic Trombôn.
"Yr un goch a glas 'ma," meddai, gan ddewis un o ganol y rheng. "Ydach chi'n meddwl y bydd Meri—Mrs. Williams —yn 'i hoffi hi?"
"Diar, bydd, yn dwli arni hi."
Ac yn awr, Arfon. Beth gynllwyn a gâi ef i Arfon?
"Faint yw'r teis 'na, os gwelwch chi'n dda? Mae arna'i isio un i Arfon."
"Hanner coron. Poplin."
"Y?"
"Poplin."
"O."
"Ma chi un neis, syr."
"Gormod o liw ynddo fo. Mae'n well gin i hwn, yr un llwyd 'ma â sbotia' du arno fo."
"Ond bachgen ifanc yw Arfon, syr, a ma' hwn yn rhy hen iddo fa." Bu bron iddi ag awgrymu mai tei iddo ef ei hun a brynai William Jones.
