'ma, ac 'rydan ni wedi penderfynu sgwennu at y dyn 'ma i ddeud ein bod ni'n dau yn sâl."
"Wnewch chi ddim o'r fath beth," atebodd ei wraig. "Mae hwn yn siawns i chi drio ennill tipyn, ac 'roedd Twm Edwards yn deud ..."
"Mi fydda' i'n tagu dy Dwm Edwards di y tro nesa' y gwela' io. Os wyt ti'n meddwl fy mod i'n mynd i lawr i Gaerdydd i wneud coblyn o ffŵl ohona' fy hun, 'rwyt ti'n gwneud coblyn o gamgymeriad. Wyt, myn coblyn i'!"
(Gwelaf adolygydd yn rhoi clec ar ei fys a'i fawd ac yn prysur sgriblio'r nodiad—"Blerwch arddull. "Coblyn' deir- gwaith yn yr un araith." Y mae'r gŵr yn llygad ei le, ac os caf innau gyfle i ddweud y drefn mewn adolygiad... Ond dyna a ddywedodd Crad â'i dymer yn drech na'i synnwyr llenyddol.)
"Ond Crad bach," meddai Meri, "fyddi di ddim gwaeth o fynd yno."
"Ddim gwaeth! 'Faswn i a William ddim gwaeth 'taem ni'n cerddad ar ein dwylo, mewn het silc bob un, i mewn i'r capal ac i ganol y Sêt Fawr bora Sul, ond ..."
"Twt, paid â lolian."
"Nid lolian 'ydw'i. Be' wna' i yn 'i stiwdio fo?"
"Dim ond isio clywad dy lais di maen nhw. A 'falla bydd gan un ohonoch chi lais i'r dim ar gyfar y weiarles. Lwc ydi o i gyd, medda' Twm Edwards, a ..."
"Os clywa' i enw'r cradur yna eto ..."
"Rhaid i chi wneud dim ond darllan 'chydig o ddarna'."
"Pa ddarna?"
"Wel, mae o'n deud y cewch chi fynd â rhai i lawr hefo chi. Mi faswn i'n mynd â 'Rhys Lewis' a'r 'Telyn y Dydd' 'na sy gan Arfon."
"Mi a' i â'r llyfr 'na o bregetha' oedd gan fy nhaid, a William yr Esboniad mawr 'na oedd gan yr Hen Gron. Ac os na fydd 'na ddiwygiad yn y B.B.C., nid ar William Jones a Charadog Williams y bydd y bai... Pwy sy'n mynd i sgwennu'r llythyr 'na, William? Chdi, ne' fi?"
"Fe fydd y cinio'n barod mewn munud," oedd sylw Meri, "ac mae arna' i isio'r bwrdd."
