7 Nelson Street,
Bryn Glo,
Mai 7, 1936.
Annwyl Syr,
Hyn sydd i'ch hysbysu bod yr isod, Caradog Williams a
William Jones, yn wael iawn yn eu gwlau a than law'r
Meddyg yr hwn a'u gwaharddodd i deithio am rai misoedd.
Yr eiddoch yn ffyddlon,
CARADOG WILLIAMS.
WILLIAM JONES.
"Wnaiff o'r tro, William?" gofynnodd yr awdur.
"Gwnaiff, am wni, wir, fachgan. Ond 'oes isio deud 'ein bod ni yn ein gwlâu?"
"Hylô, hylô! Beth sy'n mynd 'mlân yma?" Mr. Rogers a alwai drwy'r ffenestr, a brysiodd William Jones i agor y drws iddo.
Dangosodd Crad y ddau lythyr o Gaerdydd i'r gweinidog.
"Da iawn!" meddai yntau. "Da iawn, wir! 'Wy'n falch iawn eich bod chi'n mentro, fechgyn. A chan fod acen y Gogledd 'da chi'ch dau, 'falla' bydd y bobl yng Nghaerdydd yn falch o'ch gwasanaeth chi. 'Fyddwch chi ddim gwaeth o fynd lawr yno, ta' beth."
"Dydan ni ddim yn golygu mynd yno, Mr. Rogers." Ac estynnodd Crad ei lythyr ei hun.
Gwenodd y gweinidog wrth ei ddarllen.
"Crad, fachgen, 'ych chi'n rhoi syniad yn fy mhen i."
"O?"
"Odych. Mae'r B.B.C. yn moyn darlledu gwasanaeth o Salem y mis nesa' 'ma. Ond fel ych chi'n gwbod, 'wy' i 'di cael llwnc tost ers tro 'nawr, a ..."
"Ond mae'n rhaid i chi ddarlledu, Mr. Rogers. Os oes 'na rywun yng Nghymru fedar roi pregath werth 'i chlywad iddyn' nhw, chi ydi hwnnw."
"Ia, wir," ategodd William Jones.
"Mae hi'n ddyletswydd arnoch chi. Ond ydi, Meri?"
"Be?" gofynnodd ei wraig, a ddaethai i mewn i'r gegin atynt.
"Y B.B.C. yn gofyn i Mr. Rogers roi pregath ar y weiarles, a fynta'n mynd i wneud esgus 'i fod o'n sál."
