"Reit. William Jones am byth!"
"William Jones am byth! Roeddwn i wedi dechra' syrffedu ar gynnal yr auditions 'ma, Ellis, ond diolch i'r nefoedd fod 'na amball un fel William Jones yn dwad i'r golwg weithia'. Hannar munud, mi reda' i i nôl sgript 'Y Chwarelwr'." Aethant â William Jones i'r ystafell lle gwelsai ef a Chrad y byrddau bychain, ac yno, uwch cwpanaid o de, teimlai'n fwy cartrefol. Piti i'r hen Grad redeg i ffwrdd, hefyd! Mae arna' i isio i chi gymryd rhan mewn rhaglen am y chwaral ddiwadd yr wsnos nesa', Mr. Jones," meddai Lloyd,
"ac mae gan Mr. Owen 'ma waith i chi mewn serial sy'n dechra' yr wsnos wedyn."
"Wel, na, wir, mi fasa'n well gin i beidio, diolch i chi yr un fath."
"Ond ..." "Fy nghalon i, ydach chi'n dallt. A'r doctor wedi fy warnio i, wchi."
"Ond ..."
"Diolch i chi yr un fath, yntê?"
Edrychodd y ddau ŵr ifanc ar ei gilydd yn syn. Pam gynllwyn y daethai'r dyn i'r arbraw oni fwriadai ddarlledu?
"Teimlo'n nerfus yr ydach chi, Mr. Jones?" gofynnodd Lloyd.
"Dipyn bach, wchi."
"Wel, 'does dim rhaid i chi. Rhan fechan fydd gynnoch chi yn 'Y Chwarelwr,' gan fy mod i'n bwriadu ricordio'r rhan fwyaf o'r rhaglen yn y Gogledd. Dyma'r sgript."
Ymgom rhwng dau bartner o chwarelwyr yn y wal oedd cychwyn y rhaglen, a darllenodd William Jones hi â diddordeb mawr.
"Go dda, wir," meddai. "Ond 'fyddwn ni byth yn deud
'swp o lechi,' wchi."
"O?"
"Na, 'pentwr o lechi' ddeudwn ni yn y chwaral." "Diolch, Mr. Jones. Mi newidia' i hwn'na."
"Nid 'llechi' faswn i'n roi yn fan'na, Mr. Lloyd." "Ymh'le?"
"Lle mae'r dyn sy'n hollti yn trosglwyddo'r cerrig i'w bartnar. 'Crawia' ddeudwn ni, nid 'llechi'."
"Campus, Mr. Jones. Diolch yn fawr i chi."
"Ac wedyn yr ydach chi'n sôn am 'gŷn bach.' 'Dydan ni byth yn defnyddio'r 'cŷn bach' yn y wal, wchi."
