"Wn iddim. Faint gostiodd o?"
"Gini, cofia."
"Duwch annwl!"
"Ac mi brynis i het fach ffelt, y ddela' welist ti 'rioed."
"'Faint oedd hi?"
"Dim ond twelf and lefn."
"Duwch annwl!" Awgrymai wyneb Ifan Davies iddi ddweud canpunt o leiaf,
"A phan ddois i adra dyma fo'n colli'i dempar yn lân a deud 'i fod o am fynd i'r Sowth."
"Am iti wario'i bres o fel 'na?"
"Naci. 'Dydi o byth yn poeni llawar hefo pres. Wedi meddwl cal lobscows i'w swpar chwaral yr oedd o, ac mi aeth yn gacwn gwyllt wrth weld nad oedd 'na ddim iddo fo heno. Be? wyddwn i be' oedd o wedi'i feddwl am gal?"
"Hŷ, hŷ, hŷ" Daeth pwl o chwerthin dwfn dros Ifan Davies. "Ac mae William am fynd i'r Sowth, ydi o!"
Rhoes Leusa yr het yn ôl ar ei phen a chododd i ymadael. "Rhaid imi fynd, ne' mi fydda' i ar ôl," meddai.
"Nos Iau. Yr hen bictiwrs gwirion 'na, mae'n debyg?"
"Ond mae 'na lun spesial yno heno. Ronald Colman."
"Pwy ?"
Ond ni wastraffodd Leusa amser i egluro ymhellach.
"Lle mae William?"
"Tyt, yn mynd i'r Seiat, mae'n siŵr."
"Rydw' i'n meddwl yr a' inna" i'r Seiat heno. 'Fûm i ddim yno ers tro. Ac mae arna' i isio cael gair hefo Lloyd y Gweinidog ynglŷn â 'siwrio'r ferch 'na sy gynno fo. Hŷ, hŷ, hŷ, William yn mynd i'r Sowth!"
Dechreuodd Leusa hefyd chwerthin, ond cofiodd yn sydyn. fod gwenu yn fwy addas i un heb ddannedd-gosod. Taflodd ei phen ddwywaith neu dair wrth adael y tŷ, ac yna brysiodd i gyfeiriad y sinema fawr newydd yng ngwaelod y pentref. Wedi galw yn siop Jackson i brynu siocled, talodd am docyn swllt wrth ddrws y sinema a dringodd y grisiau â'i phen yn y gwynt. Suddodd i'r sedd gyffyrddus a thynnodd ei het.
"Diar, 'doeddwn i ddim yn dy 'nabod di, Leusa," meddai Maggie Jane Ifans, a eisteddai y tu ôl iddi. "Wir, mae o'n neis. Mi ges inna' byrm echdoe. Yng Ngnarfon."
Aeth y golau allan, ac eisteddodd Leusa Jones yn ôl i gael dwyawr o fwynhad digymysg. Nid aflonyddwn arni.
