Ifan Davies ei ben yn sydyn ac edrychodd tros ei sbectol wrth glywed ei chwaer yn sniffian crio.
"Be' sy, Leusa?"
"William cw sy'n gas wrtha' i"
Chwarddodd Ifan Davies. William Jones yn gas! Ni wyddai y medrai William Jones fod yn gas.
"Mi elli di chwerthin, ond..." Arhosodd, a'i theimladau yn ei llethu.
"Ond be'?"
"Mae o am fynd i ffwr' i'r Sowth, medda fo, wedi cal hen ddigon ar fyw hefo mi. A finna'n gneud fy ngora' iddo fo."
Chwarddodd ei brawd eto, ac yna rhoes naid tua'r grât i ofalu am y chips. "Dy William di yn mynd i'r Sowth!" meddai. "Be" nesa', tybad !"
"Yr un fath â Now John."
"Pwy "
"Now John Ifans. Mae o wedi mynd a gadal Maggie Jane. Ddoe."
"Now John Ifans? Mae arno fo bres 'siwrin i mi. Heb dalu ers deufis. Sut mae cal gafal arno fo, tybad?"
"Wn i ddim, wir."
'Tywalltodd Ifan Davies y chips i blât ar y bwrdd a dechreuodd fwyta'n rheibus.
"Dim collad ar 'i ôl o," meddai, "dim ond bod y Company yn erbyn colli yr un cwsmar. Pedwar wedi mynd y mis a.... Be'sy wedi digwydd i'th ddannadd-gosod di?"
"Fo," meddai Leusa Jones yn floesg.
"William?" Syllodd yn geg-agored arni. Nid oedd hi'n bosibl fod ei frawd yng nghyfraith, y gŵr bach diniweitiaf a fu erioed, wedi dirywio'n sydyn a dechrau curo'i wraig.
"William?" gofynnodd eilwaith.
"Ia! 'Roedd o fel dyn gwyllt pan gododd o bora. 'Wn i ddim be sy wedi dŵad drosto fo. Na wn i, wir. Rhoi cic i'r bwrdd bach wrth ochor y gwely. Roedd y glas lle'r oedd fy nannadd i yn dipia' ar y llawr. Mi es i at Huws Dentist y peth cynta' bora . . ."
"Dyna un arall! Piti imi 'i 'siwrio fo o gwbwl. Bob tro â'i yno mae o allan ne'n rhy brysur . . ."
"Fydd o ddim yno tan ddydd Llun, meddai 'i wraig o. Felly mi es i i lawr i Gnarfon pnawn 'ma. .... O, wyt ti'n licio 'ngwallt i, Ifan?" A thynnodd ei het.
