eto ar ben y ci, gan sibrwd yn floesg. "Diar, mi fydd hi'n rhyfadd yma heb yr hen Garl, on' fydd? . . . Tyd ditha' draw i'r drws nesa' ar ôl iti orffan. Mi wneiff Esthar Tomos 'banad inni, yr ydw' i'n siŵr . . . Gwneiff . . . Gwneiff. Mi fydd yr hen ledi'n torri'i chalon yn lân pan glyw hi . . . Ac mae arna' i isio siarad efo Lias yn dy gylch di, ond oes? Oes, fachgan . . . oes." Yr oedd fel petai'n siarad wrtho'i hun yn hytrach nag wrth Owen.
"Fydda' i ddim yn hir, Taid."
"O'r gora' 'machgan i, o'r gora."
Wedi iddo gau'r bedd, safodd Owen wrth y pren afalau gan syllu ar hen hen ddirgelwch y nef a'i phell, afrifed, sêr. Teimlai'n fychan ac yn wylaidd iawn fel y dôi geiriau'r Salmydd i'w feddwl . . .
"Y nefoedd sydd yn datgan gogoniant Duw,
a'r ffurfafen sydd yn mynegi gwaith ei ddwylaw ef.
Dydd i ddydd a draetha ymadrodd,
a nos i nos a ddengys wybodaeth..."
Pwy oedd ef, Now Ellis, Tyddyn Cerrig, i geisio sôn am y gogoniant hwnnw? Ond fe ymroddai, fe ymgysegrai i'r gwaith; fe weai eiriau am ryfeddod y cread, am Dduw harddwch a thangnefedd a chariad, am fywyd yn ei geinder a'i obaith a'i . . .
"Owen! Lle'r ydach chi, Owen, 'ngwas i?"
"Dyma fi, Esthar Tomos."
"Dowch dros y wal. 'Rydw' i newydd ferwi wy i chi. " Dringodd y wal a chroesi i lwybr gardd y drws nesaf.
"Diar, noson glir a thawal, yntê, Esthar Tomos? 'Welis i 'rioed y sêr mor agos, wchi. Fel 'taen' nhw. . . . fel 'taen' nhw
"Yr hen greadur, yntê!
Mi fydd hi'n chwith inni hebddo fo. Mae'ch taid druan yn reit ffrweslyd yn y gegin 'na, fel
