𝒫𝓇𝑜𝓁𝑜𝑔
TYNNODD yr hen weinidog y llythyr o'i boced a'i ddarllen eto . . .
"Ac yn awr, gan eich bod wedi ymddeol i Lan Feurig ac yn byw yn eich hen gartref, y mae'n debyg fod eich meddwl yn llithro'n ôl yn aml dros y blynyddoedd i ddyddiau'ch ieuenctid. Beth am grynhoi'ch atgofion mewn cyfres o ysgrifau? Y mae'n sicr y caent groeso mawr gan ein darllenwyr ac y . . . "
Agorodd drws y stydi a daeth ei wraig i mewn a thu ôl iddi Meurig, ei ŵyr saith oed.
"Mi awn ni 'rŵan, Owen. Rhyw negas at eich brawd ?"
"Nac oes, am wn i, wir, Mary, dim ond dweud y galwa' inna' i edrach amdano fo pnawn 'fory, yntê?"
""Ydi'n well imi roi cnapyn neu ddau ar y tân cyn mynd ?"
"Na, mi wna' i pan fydd angen."
"Cofiwch chi, 'rwan. Mae'r gwynt meiriol 'ma'n sleifio i bobman, hyd yn oed at y tân . . . Wel, mi rown ni lonydd i chi i feddwl am yr ysgrifa' 'na. Mae Mr. Jones, y Golygydd, yn dweud calon y gwir, wchi."
"Fod fy meddylia' i'n crwydro'n ôl i'r hen amsar ? Ydi . . . ydi, mae hynny'n wir. Ond . . . " Edrychodd eto ar y llythyr, gan ysgwyd ei ben yn araf. "Ond a fydden' nhw'n ddiddorol i eraill sy'n amheus iawn. Tipyn o bregethwr, nid sgwennwr, fûm i, Mary fach, a hyd y gwela' i, y sgwennu, nid yr atgofion 'u hunain, sy'n bwysig mewn ysgrif. . 'Wn i ddim, 'wn i ddim, wir.
Mi feddylia' i am y peth tra byddwch chi allan, ac efalla' y rho' i rwbath ar bapur."
"Deudwch hanes yr hen gi hwnnw oedd yn medru gwenu, Taid."
